Bir yazarin kitap okumasi, mesakkatli is; herhangi bir okuyucu degilsiniz, okudugunuz yazarin dili, üslbu, zekasi ön plana geciyor. Eskiden elime aldigim kitabi bitirmem gerektigini düsünürdüm. Sikildigim kitaplari sonuna kadar okumak zorunda olmadigimi gec fark ettim.
Hangi kitaplari okuyorsunuz diye soruldugunda;
Kitaplari karistiriyorum, ders gibi calismiyorum demis Montaigne.
Tiyatroya her gün birden fazla dosya geliyor genc yazarlardan. Okumami, elestirilerimi belirtmemi talepkar. Yazar dilini iyi bilmiyorsa, kullanamiyorsa, anlatisinin bir özgünlügü yoksa, okuyasim geciyor. Kiminin ücüncü sayfasinda, kimisinin besinci sayfasinda sikilarak kapatiyorum dosyayi. Son yillarda tiyatro müdüriyetine gelen bu dosyalarin bana iletilmemesini, agaclarimizi korumak adina arka sayfalarinin müsvedde kagidi olarak kullanilmasini söyledim. Bu tavrimi bildigi icin biraz cekinerek uzatti dosyasini Elif Durdu. Cok kisa bir sürede okudum Düs Kitameti. Roman kahramanlarinin bireysel anlatimlariyla kurgulu, dili, dilimizin bir zenginligi olan Osmanlicayi basariyla kullanmasi ve romanin icinde ironik yazar olarak epik gezintisi, farkli bir roman cikariyor karsimiza. Bu farklilik, onun baska yelkenlilere binerek, yeni yazilara seyr-ü sefer eyleyecegini gösteriyor.
-Ferhan Sensoy
-Batakligin icinde hepsinin parlak bir hikayesi vardi elbet, ne yazik ki hikayelerini bir tek kendileri görürdü.
