Bireyin zaaflari üzerine mizahi bir roman zafiyet kurami. Ersan Üldes, ücüncü romaninda okuru sarsmak icin yine mizahi kullaniyor.
Yazarlara duydugu öfke yüzünden, Almancadan tercüme ettigi romanlarda gönlünce degisiklikler yapan Meric, yasadigi cok etkileyici bir günün ardindan yazarliga soyunuyor. Roman sanatina kendince getirdigi yeni yaklasim sayesinde, onun hem yasamina hem de romani yazma sürecine eszamanli olarak tanik oluyoruz.
Meric kendi zaaflarini yenmek icin her careye basvururken yakin cevresi de onun hayatini cekilmez hale getiriyor. Silik bir sevgili, Mericin aksine tüm girdigi ortamlarda dikkatleri üzerine toplayan bir arkadas, son derece cekici bir kadin ve ömrünün son demlerinde yazar olmaya kalkisan bir baba Babanin kendine özgü hayat bilgisi, sik sik kendini gösteriyor zafiyet kuraminda.
Bir kimlik olarak yazarligi rütbe gibi tasimak, dünyadaki en tehlikeli tatmin sekillerinden biridir. Yazmak baska; ama yazar olmak, yeryüzünde israrla o kimlikle bulunmak, psikoloji bilimine havale edilesi bir bozukluktur. Yazdiklari tatmin edici olmayanlar, sizin üzerinizden, yani yazar dostu adi verilen, yazarin yaninda daha önemsiz kalmamak icin sürekli diri kalmak, sürekli taze fikirler yumurtlamak zorunda olan zavallilarin üzerinden tatmin olmaya calisirlar.
