Babam öyle biriydi. Sanki dogmamis, Kasim ayinda yagmisti. Topuklarinda kurak topraklar gibi catlaklar vardi. Her mevsim degisen bir insandi, o yüzden kisi hic sevmezdim. Babamin ölmesini beklerdim hep. Cünkü onu biraz olsun sevmek icin özlemem gerekli diye düsünürdüm.

Yasadiklarini kendine kanitlamak icin yazan, gecmisinde acilan kuyuya düsmekten kurtulamayan bir adamin evden sokaga tasip sokaktan eve siginmasi anlatiliyor Yazari Bilinmeyen Romanda.

Zihindeki sökükleri tekrar ve tekrar yamalayanlarin, kücük mutluluklardan dogan trajedilerin, hirsin, birbirine yaslanan düsman evlerin, tekerrürden ibaret hayatlarin cemberinde dönüp duran insanlarin ustalikla kurgulanmis hikayesi.

Yilmaz Sener, oyunun icine herkesi katip cocukluk kuyusuna atilan taslarin cetelesini tutarken trajedilerin kaniksanmasina elestirel bir bakis getiriyor.