Dünya kücük degil; keske olsaydi ve keske yürürken birbirine degseydi kollarimiz hic degilse. Ama degil. Dünya öyle bir yer degil.

Parmak uclarimdan yeseriyorum, bir koku duyuyorum, alin beni, kurutup ufalayin, kücük bir kavanozun icinde, öylece saklayin.

Bazen yolda yürürken, bir bankta oturmus hayati sorgularken, markette kasa kuyrugunda bekler ya da pazarda ayni tezgahtan bir seyler alirken fark etmeyiz yani basimizda bulunan kisiyi. Ya da fark ederiz de gözyaslarimizin da kahkahalarimizin da bir oldugunu düsünemeyiz. Söyle bir bakar, devam ederiz aysekadin fasulye secmeye. Hayat yollarimizi kesistirecektir belki ama paralel gitmeyi tercih etmisizdir biz. Kim oluyorsak kafa tutmusuzdur yasama. Bir hayat gailesidir tutturmus, gözlerimizin icine icine bakanlari dahi görmeden kis hazirliklarina girismis, elimize gecen her seyi iplere dizip kurutmaya baslamisizdir. Bazen cilelerimiz eteklerimizden dökülsün diye kendimizi camasirlarla birlikte sermek istesek de vakit yoktur depresyona girmeye.

Ceylan Tasin yasamin bambaska yollarinda yürüyen, bambaska yokuslari astiktan sonra bir kahve de icmeyi ihmal etmeyen, catlaklarini bantlarla örtmeye calismis kadinlarin hayatlarindan kesitleri anlattigi kitabi Eyvahlar Olsun ile siz de bir süre gülümsedikten sonra icinizde kirilan camlarin seslerine kulak vereceksiniz