Bugün ömrümün en mesut günü idi. Sehrin kenarinda taklar kurulmustu, bütün memurlar resmi elbiselerini giyip gelmisler. Hususi muhasebe müdürü bile, bej pardösüsünün üstüne silindir sapkayi oturtmus, 1.55 boyu ile ön tarafta yer almis. Ben de bir kat elbisemi silip ütüledim ve öyle geldim. Maarif müdürü ters ters bakiyor ama, ne derse desin, bir gün köyden ayrilmakla kiyamet kopmaz ya... Bu yol bir parca benim eserim demektir... Halk ve köylü uzaktan seyrediyorlardi, yanlarina gittim, konustum, sevincimden herkesi kucaklayacagim geliyor. Yerime döndükten sonra aklima geldi, köylülere, yakina gelmeleri icin isaret ettim. Bu yol herkesten evvel onlarin demektir. Birkac tanesi ilerleyecek oldu, jandarmalar birakmadi, ben de sesimi cikarmadim ama nesemin yarisi kacti.