Askin varliktan gelen hitap, disa yansiyan dünyasinda degil, fani insanin ickin sonsuz dünyasinda o hitapla muhatap oldugu an anlam kazanmaya baslar. Her ne sekilde olursa olsun anlamak, daha derin baglamiyla kavramak, dolayisiyla yasamak, aklin ve kalbin sanci cekmesiyle iliskilidir. Ancak anlayabilenler sancilariyla dogru orantili bir var olma süreci yasayabilirler. Var olmak ise nefis sahibi mevcdun vecd halinde, vicdaniyla vücut bulma, daha öz ifadeyle insanin hakikatine kendisine erisme sürecini ifade eder. Bu acidan bakildiginda Kuran, epistemolojik bir metin olmanin ötesinde ontolojik bir metindir. Kuran, okurundan sahih bilgi ve düsünceye dayali zihinsel bir faaliyet gerceklestirmesini istemekle birlikte, tek basina böyle bir entelektüel cabayi yeterli görmemekte ve okurundan binefsihi muhatap olmanin geregi olan bir okuma, anlama ve var olma sürecini talep etmektedir. Fatih Ibisin bu calismasi, konuya iliskin tarihsel ve kültürel birikimi okura özlü bir sekilde aktarma cabasidir.
