Sanki bir mezarim vardi, yerini ondan baska kimse bilmiyordu. Karan, Asinin yaralarini yavas yavas iyilestirirken, Asi artik hayatini usulca yoluna koymaya basladigini hisseder. Kelebegin parcalanan kanatlari yavasca birlesiyordur ve karsisindaki adama gitgide daha da baglanarak kördügüm olan Asi, hislerinin bu denli büyük bir siddetle büyüyerek onu ele gecirmesinden korkmaya baslar. Durdurulamaz bir sekilde birbirlerine karisan kelebek ve siginagi icin asagi sarkan idam ipi, ucunda yeni acilari tasimaktadir. Asi, ruhunun bel kemigini kiran bir olayla karsilasir ve artik her sey daha karanliktir. Simdi sana nasil dokunsam zamani delerim ben Durdu, anlayamamistim, zaman da bizimle birlikte durdu. Simdi sana nasil dokunsam, dedi tekrardan, sesi artik daha kisikti, sanki bana bir sirrini fisildiyordu. Zaman dokunmaz bize
