Kuran acisindan insanoglunun dünyadaki varolus gayesine matuf basarisi bir arada yasama becerisiyle ölcülebilir. Yeryüzünde kan dökmeden biri digerini sömürmeden kimligini kisiligini ezmeden bir birlikteligi ne kadar gerceklestirdigimizden anlasilabilir. Bu tarifte görüldügü gibi skolastik toplumlarin büyük anlamlar yükledigi ritüellere bir atif olmadigi gibi hayatin maddi gereksinimlerine de dogrudan amacsal anlam yüklenmemektedir. Fakat Müslüman toplumlar bilmeliler ki beser gercekligimiz ritüelleri ne kadar vazgecilmez kiliyor ise dünyanin maddi yüzüyle bilincli ve aktif bir iliski de o kadar varolussal bir zorunluluktur. Hedefe yürümek icin maddi dünya ile barisik insani bir etkilesim Allahin takdiridir. Modern dünyada demiri eritip ihtiyac duydugu sekli veremeyen bir milletin bir gercekligi de yoktur. Isleri sihirle iksirle cin dili tekerlemelerle yürütmek Kabalistik hurafelerde olur. Islama göre ol deyince söz oldurmak Allaha mahsustur. Insanda söz insana izafe bir mefhum olup ontolojik hakikat degeri yoktur Istedigimiz kadar adini tekrar edelim ne ates dedigimiz icin ates yanar ne su dedigimiz icin su akar ne de uzay mekiginin vidalari gevser. Atesi yakmanin susuzlugu gidermenin ya da mekik yapmanin yolu bellidir. Merhum Muhammed Ikbalin dedigi gibi
Hareketle varilir hayat cevherine;
Hayatin kanunudur yaratma sevki.
Kalk ve yeni bir dünya yarat
Ateslere bürün Ibrahim gibi