Fasist söz dagarciginin merkezinde yer alan Smillet, Sirk, Shalk ya da Shalk toplulugu gibi kavramlarin Skitleyle karistirilmamasini, bunlarin birbirinin tam karsiti oldugunu vurgulamak gerekir. Andigimiz tüm bu sözcükler, kitlelerin olmasi gereken her seyi temsil ediyordu. Kitle bagimsiz, tembel, baris düskünü, esitlikci, kararsiz, asi, kadinsi, simarik, saygisiz, cimri, duygusal ve sehirli olarak görülüyordu. Halk ise bunun tam aksine disiplinli, otoriteye saygili, caliskan, alcakgönüllü, terbiyeli, yigit, fedakarlik yapmaya hazir, köylü zihniyete sahip ve topraga bagliydi. Kitle, genellikle kendisine yüklenen anlam ve degerlerle bas etmesi gereken lanetli bir kavram. Bildigimiz modern toplumun esasen biraz da kitle toplumu oldugu gercegi kimseyi ikna etmiyor; üstelik iki büyük savas arasi fasizm ve onun neredeyse bütün suclari, egilimleri, ideolojik nitelikleri, kusurlari kitle fenomeninin dolaysiz sonucu sayiliyor. Burada süphesiz fasizmin kitlelere dayanan politik anlatisi kanit gösteriliyor. Ishay Landa, Fasizm ve Kitlelerde bütün bu iddialari titizlikle sorgulamaya tabi tutuyor. Fasizmi kitle karsiti bir hareket olarak ele alip hem fasizm-kitleler iliskisini hem de son on-on bes yildir sikca tartisilan cesitli fasist hareket, ideoloji ve partileri yeniden düsünmeye davet ediyor. Kitleyi ve kitlesellesmeyi dizginlemek degil, tersine kitlenin dizginlerinden bosanmasini saglamak gerektigini öne sürüyor.