Hz. Zeyneb, Efendimizin a.s.m. ilk goncasi, babasinin süsüydü. Dünyanin en mükemmel anne-babasinin terbiyesi altinda vahiy atmosferi icinde büyüdü. Genclik caginin baslarinda annesinin davetiyle ilk Müslümanlardan olma serefine erdi. Mekkeli müsriklerin baski ve iskencelerine aldirmadan Islam davet mücadelesinde aktif olarak yer aldi. Essiz bir cesaretle babasina yardima kosarak müsriklerin karsisina kahramanca dikildi. En zor imtihanlardan gecti ama imanindan asla taviz vermedi. Iskencelere maruz kaldi, devesinden düsürülerek karnindaki cocugu katledildi. lemlerin Efendisi olan babasi, O benim en degerli kizimdir. O benim icin yaralandi buyurarak onu taltif etti. Esini cok sevdi. Ama bu sevgi onu inancinin geregini yapmaktan alikoymadi. Cok arzu ettigi halde esinin Islama karsi mesafeli durusu onu iki sevgi arasinda birakti. Ikisinden de vazgecmedi. Onun payina hep hasret, hüzün ve gözyasi düstü. Sabri, sebati, akli, feraseti ve cesareti sayesinde ikisini de kazandi.
