Kameri ayinin son gecesiydi. Gece zifiri karanlikti. Magara hic olmadigi kadar heyecanli bir siginaga dönüsüyordu. Disarida Kitmirin sessiz havlayisi, Cobana magarayi isaret ediyordu. Roma halkinin acimasiz cigliklari, önce gögün katlarinda dönüyor, sonra daga carpiyor, daha sonra kayalara vurup, magaranin bosluklarinda yankilaniyordu. Tüm Isevileri bir araya getirin, onlari diri diri yakacagiz Olimpus tanrilarinin cansiz varliklari, ruhsuz bir sekilde tüm olanlari seyrediyordu. Helen bagiriyordu Onlarin ruhu yok, görmüyor musunuz, ruhlari yok Yok, yok iste

Olay mi Iste ben ve uyku Mekan mi Iste dagin görkeminin icerisinde, bir siginak olan uyku Magarasi Zaman mi Iste Hz Isadan 137 yil sonra Vakit Dogu Roma Imparatorlugunun 890. Yili Ben mi Askin refakatinde Kiz kulesinden Nile gönül vermis bir Rüya Gözlerimi askla kapiyorum ve halim ölümü dirilis ile hatirlamakla yükümlü olan yazarin uykudaki hali. Simdi uykuda kalbim ve kelam yagiyor uykudaki halime. Cünkü öykümün bahtinda uyumak var, önce uyuyacak gözlerim, sonra aydinliga uyanacak. Hikmetli bir uykudan, hikmetli bir uyanisa uyanacak gözlerim. Ve kalbimde asirlik bir ask sizlayacak.