O Peygambere uyun ki, dogru yolu bulasiniz.
Gözlerini yumdu. Kalbine dokundu ve Muhammed a.s dedi kadin. O vakit cekildi sular, Tufani durdu. Muhammed as dedi, atesi güle degdi. Muhammed a.s dedi, kuyu sonsuz kapilara acildi. Bir kez daha Muhammed as dedi. Ask ile gül ile ümit ile gözleri ötelere uzandi. Bu kez anladi, bulmus olmanin tarifsiz sevinciyle. Kalin bir defter cekti önüne. Kurtulusun Sirri diye yazdi baslik sahifesine. Altina daha kücük harfler ile ekledi Yalniz benim kurtulusuma degil tüm yaratilmislarin Defteri bir kenara itti. Üzerinden gectigi tüm isimlerin kapisina bir kez daha gitti. Aradigi ismi bulmustu da, ismi bilmek yetmezdi karanliginin aydinlanmasina. Bildiginin üzerinden hissede hissede gecmeli ve yasamaliydi her zerresiyle. Böyle irkildi kadin.Kosar adimlarla gecti zaman tünelinden. Bulmustu ya ismi, bu ismin var oldugunu bilmekten gelen duygu Harikulade Buldum ve yasamam mümkün Yasarsam kurtulmam mümkün O vakit o isim benim ve ben o isimden ibaretim Var ve benim Ya hay Bulmustu ya kadin nasil cildirmazdi Nasil cani tenine sigardi O kutlu isme böyle degdi kadin.