Calisma masasinda defter. Bordo kapakli. Üstünde kursun kalem. Yaninda beyaz silgi. Tanidik bir kitap. Oguz Atayin Tutunamayanlari. Arasinda ayraci. Dokunmak istiyor önce. Görmek istiyor. Bu son okuyucunun nerede kaldigini bilmek istiyor.Ayraca bagli sari anahtar. Kitabin ucundan sarkiyor.Bir anlam aramamali. Anlam kadar insanin hayatini zehir eden bir kavram yoktur.Salgin günlerinin hüznüyle basa cikma cabamin ürünü olan bu kitaptaki öyküleri yazarken iyilestigimi paylasmak isterim. Okumak kadar yazmanin da iyilestirici gücünü bu sürecte bir kez daha duyumsadim. Yazarken iyilesmek Dokunurken, severken, söylesirken, yardim ederken, yürürken iyilesmek gibi. Evet, insanin iyi eylemlerinin her türlüsü, icerisinde iyilesme ve iyilestirme gücü barindiriyor. Marie Curie Insanin görevi gelecegi iyilestirmektir diyor. Cabam bunun icindir. Esen olsun.
