Yalnizca filozoflar ölebilir ve ölümde gercek benliklerini bulabilirler; onlarla birlikte Reform dönemi, bilgi cagi da ölür. Evet, bilginin, ölümün ardindan irade olarak yeniden yesermesi icin, bizzat ölmesi gerekir; düsünce, inanc ve vicdan özgürlügü, üc asirlik bu muhtesem cicekler, yeryüzünün rahmine geri döneceklerdir ki yeni bir özgürlük, irade özgürlügü onun en soylu özsularindan beslenebilsin. Bilgi ve özgürlügü, sonuna felsefenin zirvesinde ulasan o zamanin idealiydi Bu zirvede kahraman kendi ölüsünün yakilmasi icin odun yigini toplayacak ve Olympostaki ebedi yanini kurtaracaktir. Gecmisimiz felsefeyle kapanir ve filozoflar, eski ilkenin ihtisamli pariltilari icinde tamamlandigi ve genclestirme yoluyla gecici olmaktan ebedi olmaya dönüstügü düsünce döneminin Raphaelleridir. Bundan böyle kim bilgiyi korumak isterse onu kaybeder; ama kim vazgecerse kazanacaktir.
